Deel 13: Tot besluit: het gevoel van duurzaam varen
Maar als je in elk geval zonder CO2 uitstoot vaart, terwijl je zo deel bent van de natuur, de walvissen om je heen ziet spelen, de dolfijnen onder de boegspriet ziet dartelen en de blue feet boobies rond je boot vliegen, dan ervaar je zo concreet hoe fantastisch de natuur is, en wat je ervoor terugkrijgt. Het voelt als in balans zijn met diezelfde natuur.
Ja, dit moeten we zien te houden, ook voor de generaties na ons.
Soms is die generatie ineens concreet. Hier in Australië stappen drie tieners op de Ya. De generatie na ons dus. Mochten ze me concreet vragen naar de biocides, de zware metalen, die mijn romp aan het milieu afgeeft – en dat doen ze- dan kan ik ze recht in de ogen kijken en vertellen dat ik er alles aan doe om het te beperken. Ik kan ze laten zien dat ik de aarde, hun omgeving, niet aan het ‘leegeten’ ben en de vervuiling zoveel mogelijk beperk.
Al weet ik dat zij nu vooral tieners zijn, en dus de ins and outs van hun vrienden op Facebook veel belangrijker vinden, toch weet ik dat ze zich later de betekenis hiervan zullen realiseren. Dat geeft mij een goed gevoel. Ik heb zelf geen kinderen, maar mensen die met hun (klein)kinderen rondvaren, moeten dat gevoel misschien wel sterker ervaren?
